Toen ik de foto’s van onze eigen bruiloft weer eens bekeek, zag ik weer wat ik miste: die verbinding, die trotse blik waarmee opa en oma naar ons keken. Het is al een flinke tijd geleden, en trouwfotografie bestond toen vooral uit de wat meer geposeerde foto’s. Gelukkig hebben we die wel!
Dat is waarom ik tijdens een bruiloft de hele dag op zoek ben naar zulke momenten. Juist dat contact tussen mensen, in dit geval tussen grootouders en kleinkind, vind ik het mooist om vast te leggen. Er spreekt vaak zoveel liefde uit de blik waarmee oma naar haar kleindochter kijkt, of de trotse opa naar zijn kleinzoon.
Als je grootouders er niet meer zijn (ik hoop echt dat ze lang bij je mogen zijn), is het zo fijn om juist zulke foto’s te hebben, waarop je kan zien hoe opa en oma waren, hoe ze lachten, hoe ze met je praatten, hoe ze naar je keken.
Dat is waarom ik ze fotografeer!
En weet je… ik vind het heerlijk om te doen!
